Βαζω τις πυτζαμες και παω μπαχαμες

Με λίγα λόγια, κάνεις τη μεγάλη ζωή. Πραγματοποιείς επιθυμίες. Πετυχαίνεις στόχους. Ζεις το όνειρο του κάθε… εργοδότη. Ξυπνάς, εργάζεσαι, κοιμάσαι. Όταν, λοιπόν, διανύεις μέρες σαν και τούτες, χρειάζεσαι κάτι πραγματικά πολύ δυνατό (και νόμιμο) να σε στρώσει. Να σε σιάξει. Να σε κάνει άθρωπο, ρε παιδί μου. Χρειάζεσαι μια τραγουδάρα δυναμίτη. Μια τραγουδάρα που να περιέχει μπαρούτι φτιαγμένο από τσαντισμένη νιτρογλυκερίνη. Τόσο εκρηκτική. Πρέπει, όμως, να είναι και έχει τη δυνατότητα να σε ξεθεώσει στο γέλιο. Πώς αλλιώς θα γίνει εθιστική; Μόνο έτσι. Θέλει και στίχους με το ανάλογο ειδικό βάρος. Να το βλέπει ο υδράργυρος και να νιώθει ο πιο ελαφρύς απ’ όλα τα υγρά. Για τέτοιο εκτόπισμα μιλάμε. Θέλει και την ανάλογη υποστήριξη στα σπέσιαλ εφέ. Να τα βλέπει ο Τζορτζ Λούκας και να το γυρνάει σε Λουκάς Γεωργίου από τη ντροπή. Nα τα βλέπει ο ποντικός ο Ρατατούης και να παρατάει το ηθοποιηλίκι για να γίνει χάμστερ σε κλουβάκι με τροχό. Θέλει χορευτικά που θα έκαναν τη Σακίρα να τουρλώσει κι άλλο από το κακό της, αμαξάρες που θα έκαναν γκάνγκστα ράπερ να νιώθει ότι οδηγάει ποδήλατο. Καταλαβαίνετε ότι το τραγούδι που έχουμε είναι… βεληνεκούς. Είναι ερωτικό, είναι αστείο, είναι ξεκαρδιστικό, είναι πανηλίθιο, είναι… (αν είναι δυνατόν) εθιστικό! ΚΑΙ ΡΩΣΙΚΟ! ΜΕ ΑΓΓΛΙΚΟ ΣΤΙΧΟ!Peter Nalitch-Guitar